काही व्यक्ती गुठ्का खात असतात, हि गुठ्क्याची एक पुडी साधारण दहा ते पन्नास रुपयांपर्यंत असते. काही लोकं सिगारेट पित असतात, ह्या वेगवेगळ्या ब्रांडच्या सिगारेट्स किमान दहा रुपये ते त्यापुढे असतात. तर काही लोकं, दारू पित असतात..
आता, या दारूचे भाव मी न सांगितलेलेच बरे..

तर.. गुठ्का खाणाऱ्या व्यक्ती, दिवसातून किमान तीन चार गुठ्क्याच्या पुड्या तरी नक्की खात असतील. आणि, जवळपास.. शे दोनशे रुपये नक्कीच थुंकून देत असतील. तर..सिगारेट पिणारा व्यक्ती सुद्धा, रोजच्याला शे दोनशे रुपयाचा धूर करत असतो. आणि, दारू पिणारा व्यक्ती..
रोजच्याला, स्वतःला किमान दीड दोनशे रुपयाला तरी नक्कीच चुना लावून घेत असतो.

आता तुम्ही म्हणाल.. हे सगळं हा व्यक्ती आम्हाला का म्हणून सांगतोय..?

तर मित्रांनो, प्रत्येकाची व्यसनं प्रत्येकाला लखलाभ असोत. मला त्याबद्धल काहीएक म्हणायचं नाहीये. कारण, मी सुद्धा काही धुतल्या तांदळाचा नाहीये.

परंतु, सर्व मित्रांना माझी एक हात जोडून विनंती आहे.

आपण सगळे जन, रोजच्या रोज असे शेकडो रुपये व्यसनासाठी उडवत असतो. त्याचं आपल्याला काहीएक सोयरसुतक नसतं.
तर मित्रांनो, जमल्यास तुम्ही एक काम नक्की करा..

रोजच्या प्रवासात, तुम्ही सिग्नलवर थांबले असता. तुमच्यासमोर एखादी लहान मुलगी, मुलगा किंवा एखादा अपंग व्यक्ती..
हातामध्ये, मोगऱ्याचा किंवा पिवळ्या चाफ्याचा गजरा घेऊन विक्री करण्यासाठी धडपडत असेल. तर, तुम्ही त्याला बिलकुल नाऊमेद करू नका. त्यांच्या, छोट्याशा व्यवसायाला एक छोटासा हातभार तुम्ही नक्की लावत चला.

तुम्हाला.. फुलांची आवड नसली तरीही, तुम्ही त्यांचा तो दहा वीस रुपयाचा गजरा विकत घ्याच.
काही नाही तर, तो गजरा तुमच्या ऊंची कारमध्ये एक मंद धुंद आणि तुम्हाला हवाहवासा सुगंध नक्कीच निर्माण करेल. हे मी तुम्हाला पैजेवर सांगू शकतो. आणि हो, गजरा खरेदी करते वेळी एक गोष्ट मात्र तुम्ही पाहायला विसरू नका.
तो गजरा खरेदी करतेवेळी, त्या लहान मुला मुलीच्या किंवा त्या अपंग व्यक्तीच्या चेहऱ्यावर तुम्हाला एक फार मोठा आनंद पाहायला मिळेल.
तो आनंद किती मोठा असतो,
ते मी.. तुम्हाला शब्दात सांगू शकत नाही. त्याकरिता माझे शब्द सुद्धा खूप तोकडे पडतील.
त्याचा, एकवार तुम्ही अनुभव घ्याच.
बाईकवर स्वार असणाऱ्या माझ्या मित्रांनी सुद्धा, आपल्या बायको किंवा प्रेयसीसाठी हा गजरा अवश्य विकत घ्या. बघा, हा गजरा पाहताच तिच्या गालावर नक्कीच एक गोडशी कळी खुलेल. आणि, आनंदाने ती तुमच्या बाहूत विसावेल..

हे सगळं, मी तुम्हाला का सांगतोय माहित आहे का..?

कारण, त्या गजर्याच्या फुलांचं आयुष्य अगदी जेमतेम दोन चार तासांचं असतं.
जर.. ते गजरे कोणी विकत घेतले नाहीत ना.
तर ती मुलं, हताश होऊन ते गजरे अक्षरशः सिग्नलच्या खांबाला अडकवून घरी निघून जात असतात. हे मी, माझ्या डोळ्याने पाहिलं आहे. एखाद्या गरीब व्यक्तीच्या घरातील चूल पेटण्यासाठी मदतनीस व्हायला आपल्याला काय हरकत आहे..!

परमेश्वराच्या चरणी फुलांचं निर्माल्य होत असतं..
मित्रांनो, तुम्हाला संधी मिळाली आहे.

कलियुगातील " परमेश्वर " होण्याची हि संधी तुम्ही बिलकुल दवडू नका..!