लफडी करणं काही सोपं काम नसतं..

या प्रकरणात.. कोणा एकाला दोष न देता, स्त्री आणि पुरुष दोघेही अगदी तितकेच दोषी असतात.
काही स्त्री, पुरुष या अनैतिक संबंधांना नैतिक रूप आणि एकमेकांना आधार देत. आयुष्याचे खरे जोडीदार बनलेले सुद्धा पाहायला मिळतात. तर काही लोकं, एकमेकाच्या संसाराची अगदी राख रांगोळी करून मोकळे झालेले सुद्धा पाहायला मिळतात.

माझ्या पाहण्यात, अशी बरीच.. बरी, वाईट उदाहरणं आली आहेत.

माझ्या पाहण्यातल्या एका रूपगर्वीतेणे, बऱ्याच व्यक्तींना तिच्या जाळ्यात ओढलं. आणि, त्यातील प्रत्येक व्यक्तीला तिने अगदी बरबाद करून सोडलं. मी त्या बाईला दोष देत नाहीये. कारण सगळी चूक हि पुरुषांचीच असते. तो तिच्यावर फिदा नसता झाला, तिच्या मागे लागला नसता, तर हि काय त्याच्या घरी येणार होती का..? कारण, आपला पुन्हा तोच जुना डायलॉग..

कोही हसीना कदम पहेले बढाती नही, मजबूर दिलसे ना हो तो पास आती नही..

तर..ती बाई इतकी भयंकर होती, कि तिचा नवरा सुद्धा तिच्या सोबत टिकला नाही. तिचं काम एकच, धनाढ्य पुरुषांना आपल्या जाळ्यात ओढायचं. सुरवातीचे नव्याचे नऊ दिवस सरले, कि त्या संभाव्य व्यक्तीकडून अवास्तव मागण्या करायला सुरवात करायची. आणि, त्या व्यक्तीने तिच्या मागण्या पुरवल्या नाही. तर ती सरळ, त्याला त्याच्या घरी येण्याची धमकी द्यायची. आणि, तुझ्या बायको मुलांसमोर तुझी सगळी पोलखोल करेल म्हणायची.
अगदी नंगड बाई हो, अशाने तो मनुष्य चांगलाच कचाट्यात सापडायचा. अब्रुनुकसानीला घाबरून ती लोकं तिच्या हव्या त्या मागण्या मान्य करायचे. अशाप्रकारे..त्या महिलेने, विविध प्रकारच्या उच्चभ्रू लोकांना लाखो रुपयांना गंडा तर घातलाच. पण माझ्या पाहण्यातल्या एका गरीब व्यक्तीला, त्याचा पिच्छा सोडण्यासाठी तिने त्याच्याकडे चक्क एका चारचाकी गाडीची मागणी केली. आणि, ती मागणी त्या व्यक्तीला मान्य सुद्धा करावी लागली. त्या बाईला कर्ज काढून याने एक चारचाकी गाडी घेऊन दिली, आणि आता.. तो मात्र भाड्याच्या सिंगल रूम मध्ये राहत आहे. पण त्याचं नशीब मोठं, कि येवढा मोठा पैसा खर्च करून समाजातील मानहानीकारक वागणुकीला आणि घरातील स्वतःच्या ( खोट्या ) सशुद्ध चारित्र्याला तो अबाधित तरी राखू शकला.

तर दुसऱ्या प्रकरणात, माझ्या ओळखीतल्या एका सुंदर दिसणाऱ्या ड्रायव्हर मुलाने. एका मोठ्या कंपनीच्या कारवर काम करत असताना. कामानिमित्ताने साहेबांच्या घरच्या वाऱ्या करून, त्यांच्या घरची सगळी कामं करून. अगदी, हरकाम्या म्हणून त्या कंपनीत आणि घरात दिवस काढले. आणि काही दिवसात.. त्याने चक्क त्या कंपनीच्या मालकिणीलाच पटवलं. कंपनीचा साहेब कामात पुरता अडकलेला असायचा, त्यामुळे.. त्या महिलेने आणि या मुलाने चांगलाच डाव साधला.
मग काय सांगायचं... हि साधारण वीसएक वर्षांपूर्वीची घटना आहे.
त्यावेळी त्या मुलाचा रुबाब काहीतरी वेगळाच हो. अगदी उंची राहणीमान हातभट्टी पिणारा गडी आता स्कॉच शिवाय दारूचं नाव घेत नव्हता.
ती मालकीण बाई त्याच्यावर जाम फिदा झाली होती. ती, त्याला लागेल तितका पैसा पुरवायची. त्याकाळी, त्याच्या घरात नको ती वस्तू होती. पण, या गोष्टीची आम्हा कोणालाच काही खबरबात नव्हती.
वर्षा दोन वर्षानंतर या मुलाची डेरिंग खूपच वाढू लागली. तो त्या महिलेला नको त्या अवास्तव मागण्या करू लागला. शेवटी तिला सुद्धा कोणी विचारणारा असेल कि नाही. याचा बिलकुल विचार न करता, हा गडी..कधी कधी तर दारू पिऊन तिच्या घरी जाऊ लागला.
या मुर्खाला.. मुंगी होऊन साखर खाता आली नाही. याने चक्क सोन्याचं अंडं देणारी कोंबडीच कापायला सुरवात केली. हा तिला विनाकारण ब्लेकमेल करू लागला. शेवटी ती सुद्धा कंपनीची मालकीण होती. आणि एके दिवशी, तिने रचलेल्या सापळ्यात तो अलगद सापडला. तो तिला, दारू पिऊन त्रास करत असताना घरातील सीसी टीव्हीत रंगेहात पकडला गेला. हि खबर मालका पर्यंत पोहोचली. बाईने.. मी नाही त्यातली चा खोटा आव आणला. मग काय, त्या मालकाने नोकरांकरवी त्याला कुत्र्या सारखा बडवला, आणि पोलिसात सुद्धा दिला. नोकरी गेली, सोबत छोकरी सुद्धा गेली. सगळा दोष त्याच्यावर टाकून ती बाई नामानिराळी झाली. त्यात तिचा काहीच दोष नव्हता. ज्याचा माज त्याला नडला होता. या नको त्या प्रकारातून, कदाचित ती मालकीणबाई सुद्धा नंतर शहाणी झाली असावी.

तर.. अशा प्रकरणात हि अशी दोन प्रकारची विविध अंग आपल्याला पाहायला मिळतात. कसा वाटला तुम्हाला हा लफड्या लफड्या मधील विसंगत असा विरोधाभास..
उगाच नाही म्हंटलं गेलं.
ये इश्क नही आसान.

आणि, असली लफडी तर त्याहून भयंकर कठीण..!