सर्वांसाठी, बुद्धीला चालना देणारं एक भयंकर कोडं..

आटपाट नगरात, एक राजा आणि त्याची पट्टराणी सुखा समाधानाने राज्य करत असतात. सगळी प्रजा गुण्यागोविंदाने नांदत असते, पण राजाला एक गोष्ट फार खटकत असते..
ते म्हणजे, त्याच्या राणीचं असणारं श्वान प्रेम..!

राणीने, माहेराहून आणलेलं एक श्वानाचं लहान पिल्लू..
ती राणी, त्या कुत्र्याच्या पिल्लात फारच गुरफटून गेलेली असते. ती त्या पिल्लाला इतका जीव लावत असते. कि, महालात महाराज आले काय आणि गेले काय. याची सुद्धा तिला शुद्ध राहत नव्हती. इतकं भयंकर प्रेम त्या कुत्र्यावर ती करत असते.
त्यामुळे.. महाराज, तिच्या या स्वभावाला फार त्रासलेले असतात.

या कुत्र्याचा बंदोबस्त केल्याशिवाय मला चैन पडणार नाही. असा, त्यांनी विडाच उचललेला असतो. आणि, ते सदैव त्याच चिंतेत असत.
एकदा.. प्रधान त्यांना त्यांच्या चिंतेचं कारण विचारतात.
महाराज सुद्धा, आपली सगळी कर्मकहाणी त्यांच्यासमोर कथन करतात. प्रधान सुद्धा चिंतेत पडतात, आता करावं तरी काय..?
त्यावर, प्रधानजी महाराजांना एक युक्ती सुचवतात..!

महाराज, राणी साहेबांच्या अनुपस्थितीमध्ये आपण या कुत्र्याचा काटा काढूयात.
या कल्पनेने, महाराज सुद्धा खूप खुश होतात.
पण हे सगळं करायचं कसं..? कारण, हे बिंग फुटलं तर राणी साहेबा राजावर रुसून बसणार. त्यामुळे, सगळं काम अगदी सावधानतेने करावं लागणार होतं. आणि, हे काम आता प्रधानमंत्री पार पाडणार होते.

बराच विचार केल्यानंतर, त्यांना एक युक्ती सुचली.
कि.. राजमहालात येऊन या कुत्र्याला जो कोणी व्यक्ती जीवे मारेल. त्याला, एक लाख सुवर्णमुद्रा देण्यात येतील. अशी गुपचूपणे दवंडी पिटवण्यात आली.
आणि त्या कुत्र्याला मारल्या बरोबर त्या व्यक्तीचा सुद्धा खात्मा करण्यात येईल. अशी दवंडी दिली गेली.

बरेच दिवस गेले.. पण हा पैजेचा विडा उचलायला कोणीच तयार होत नव्हतं. कारण, कुत्रा मारल्या नंतर त्या पैज कर्त्याला सुद्धा मरनं अटळ होतं. आणि, आपल्या जीवाची बाजी द्यायला कोण तयार होणार..? हा फार मोठा प्रश्न त्या राज्यात आ वासून बसला होता. सोन्याच्या मोहोरांसाठी जीवाची बाजी कोण लावणार.! असे बरेच दिवस गेले, आणि..

शेवटी, तो दिवस उजाडला..

एकेदिवशी, एक व्यक्ती राज महालात आला. आणि त्याने हा पैजेचा विडा उचलला. पण, कुत्र्याला मारणाऱ्या व्यक्तीकडून सुद्धा, राजाला एक भयंकर अट घालण्यात आली.

" त्या कुत्र्याला, मी ज्या पद्धतीने मारेल. अगदी त्याच पद्धतीने मला सुद्धा मारण्यात यावं..! "

राजा आणि प्रधानाने, त्या व्यक्तीची हि अट बिनशर्त मान्य केली..
आणि, एकेदिवशी..
राणीच्या अपरोक्ष, शयनगृहात त्या व्यक्तीने सर्वांसमक्ष कुत्र्याला ठार मारलं.

राणीचा आवडता कुत्रा, राजा आणि प्रधाना समोर निपचित मरून पडला होता. राणी आक्रोश करत होती. परंतु, त्या व्यक्तीने कुत्र्याला ज्या कोणत्या पद्धतीने ठार मारलं होतं.
अगदी त्याच पद्धतीने, राजा आणि प्रधान त्या व्यक्तीला ठार मारू शकत नव्हते. किंवा, तशा प्रकारचा दंड ते त्याला देऊ शकत नव्हते..!
तर मग..

त्या व्यक्तीने, कुत्र्याला कोणत्या आणि कशा पद्धतीने मारलं असावं..?

( हि पोस्ट..भावनिक न होता, फक्त एक कोडं म्हणून वाचावी. )