परवाच्या एसटीच्या प्रवासात. थोडा उशीर झाल्याने. आणि नव्यानेच, त्या भागात सुरु झालेल्या अद्ययावत एसटी पाहून, अगदी घाईघाईने आम्ही त्या हायफाय एसी एसटी मध्ये प्रवेशित झालो होतो. त्यामुळे.. एसटी मध्ये प्रवेशित होत असताना. आजूबाजूला किंवा आमच्या, पुढील सीटवर कोण बसलं आहे. ते मी, व्यवस्थितपणे पाहू शकलो नव्हतो.

आम्ही दोघे उभयता, बरोबर त्यांच्या मागे बसलो असल्याने.. आणि थंडीमुळे, समोरील त्या दोन्ही व्यक्तींनी सर्वांग झाकून घेतल्याने. तिथे, नेमकं.. कोण बसलंय, आणि काय आहे. ते सुद्धा मला
समजत नव्हतं.

विषय काही नाही.. फक्त आपली चिकित्सक वृत्ती..!

पण काहीवेळाने मला समजलं.. कि, ते दोघे.. सत्तरी पार केलेले नवरा बायको आहेत.
कारण.. त्या दोघांच्या बोलण्याचा पुरुषी आवाज. आणि, बायकी आवाज मला स्पष्टपणे ऐकू येत होता.

शिरवळच्या आसपासच्या भागात, आमची " शिवशाही " चहापानासाठी थांबली. बघता-बघता सगळी बस रिकामी झाली. परंतु..आमच्या समोर बसलेले काका-काकी काही, एसटीच्या खाली उतरणार आहेत, असं दिसत नव्हतं. म्हणून, सगळ्यात शेवटी आम्ही नवरा बायको दोघे खाली उतरलो.

माझी बायको घाईने पुढे निघून गेली, कारण तिला चहाची तल्लफ झाली होती. आणि, तिच्या मागोमाग मी निघालोच होतो. तर एक.. कुतूहल म्हणून, सहजच मी मागे वळून पाहिलं.

आणि काय सांगावं..!

त्या माझ्या समोर असणाऱ्या दोन्ही सीटवर.. सत्तरी पार केलेले दोन्ही पुरुष मंडळी बसले होते..!

हे दृश्य पाहून.. मी तर पक्का चाट पडलो,
तर गंमत अशी होती. त्या दोघातील, एका व्यक्तीचा आवाज अगदी बायकी होता.
आणि शेवटी.. न राहवून, मी त्या बाबांना म्हणालो.

बाबा.. तुम्हाला थंडी वाजतेय का..!
तर.. त्याच बायकी आवाजात, ते मला " हो वाजतेय ना " म्हणाले..!

मग.. मी त्यांना, डोळा मारत हातानेच दारू पिण्याचा अभिनय करत म्हणालो..

बाबा.. तुम्ही " घेता " कि नाही..?

तर.. अगदी लाजून, ते बाबा मला म्हणाले..
छे हो.. नाही, नाही.. आजवर तसलं अपेय पान मी कधीही घेतलं नाही..!

त्यावर... मी त्या बाबांना म्हणालो.. आजवर कधीही घेतली नाहीये, तर किमान आता या उतरत्या वयात तरी घेत चला..!
माझ्या या उत्तरावर.. ते बाबा, माझ्याकडे अगदी प्रश्नांकित नजरेने पाहत होते.
शेवटी, मीच त्यांना म्हणालो..

काही नाही.. कधीतरी घेतल्याने, किमान तुमचा आवाज तरी थोडा खणखणीत होईल..!

माझ्या या वक्तव्यावर.. त्या बाबांच्या शेजारी बसलेला त्यांचा मित्र, अगदी जोरजोरात हसायला लागला. हे माझं फार मोठं नशीब, हि माझ्यासाठी फार मोठी जमेची बाजू होती. नाहीतर माझी काही खैर नव्हती.
कारण, माझ्या वरील वक्तव्यावर.. ते बायकी आवाजातले बाबा, माझ्यावर खूप खट्टू झाले होते.

शेवटी, एसटीच्या बाहेर जाता-जाता.. मी त्या बाबांना हात जोडून म्हणालो..!

बाबा.. माझ्या बोलण्याचा राग माणू नका बरं का, मला थोडी मस्करी करायची सवय आहे.

त्यावर, त्या बाबांनी सुद्धा मला एक गोड स्माईली दिली.
आणि, क्षणार्धात.. त्यांचा राग सुद्धा कुठेच्या कुठे निघून गेला..!