उत्तरांचलमधील एका सफरी दरम्यान, आमच्या सोबत एक फार भयंकर किस्सा घडला होता.

देहरादून फिरून झाल्यावर,
आमची गाडी पुन्हा हरिद्वारला निघाली होती. साधारण रात्रीचे आठ वाजले असावेत.
थंडीचे दिवस, एकाच जागी बसून आमचा बराच प्रवास झाला होता. आणि, आमच्या बस मधील काही व्यक्तींना लघुशंका सुद्धा आली होती. त्याभागात, असे छोटेमोठे " कार्यक्रम " उघड्यावरच करत असतात. 
बस मधील काही लोकांनी, ड्रायव्हरला तशी सूचना केली. एकतर त्या भागात अगदी अरुंद रस्ते. आमच्या ड्रायव्हरने, एक सुनसान आणि मोक्याची जागा बघून ताबडतोब आमची गाडी रोडच्या थोडी बाजूला घेतली.

आमच्या ड्रायव्हरने.. गाडीतील सगळ्यांना एकवार विचारून घेतलं.
कोणाला " बाहेर " जायचं असेल तर जाऊन या..!
कारण, त्या ट्रीपला आमच्या सोबत काही महिला सुद्धा होत्या. अशा नाजूक विषयात, महिला थोड्या बुजऱ्या असतात. त्यामुळे, कोणीच महिला त्या गाडीच्या बाहेर पडल्या नाहीत.

पुरुष मंडळी.. गाडीच्या सामोरील बाजूस लघुशंका करण्यासाठी गेले. कारण, रोडच्या दुतर्फा दरीचा भाग होता. त्याकरिता ड्रायव्हरने सर्वांना बजाऊन सांगितलं होतं.

मी.. बसची हेड लाईट बंद करतो. तुम्ही बिनधास्त मोकळे होऊन या. सगळीकडे किर्रर्र काळोख आहे. त्यामुळे रस्ता सोडून कुठे आडबाजूला जाऊ नका. लागलं तर, रस्त्यावरच मुत्र विसर्जन करा. त्याने सांगितल्याप्रमाणे.. सर्वांनी अगदी तशीच अंमलबजावणी केली. कार्यक्रम उरकल्यावर सगळी लोकं बसमध्ये येऊन बसली. आणि तितक्यात.. एक महिला म्हणाली,

मला " बाहेर " जायचं आहे..!

बहुतेक.. सगळी लोकं बाहेर गेली असल्याने, ती महिला लाजली असावी. पण आता काही काळजी नव्हती. तरी सुद्धा.. तो ड्रायव्हर त्या बाईला म्हणाला.

दीदी.. आप बसके बगलमे, पीछे बाजुमे होके आओ. जादा दूर मत जाणा..!

पण ती बाई लैच अवखळ,
ती.. तो रोड सोडून थोडी आडबाजूला गेली. आणि अंदाज न आल्याने, पाय घसरून ती बाई जवळपास, पंधरा वीस फुट खोल खाली दरीत पडली.
खाली घरंगळत पडताना, ती जोरात किंचाळली. त्यामुळे, सगळे जन सतर्क झाले. लोकांनी पटापट गाडीच्या बाहेर उड्या मारल्या. विजेऱ्या पेटवून सगळे तिला शोधू लागले. शेवटी तिच्या आवाजाचा माग काढत, काही धाडसी लोकं आणि तो ड्रायव्हर त्या दरीत उतरले.

त्या बाईचं नशीब बलवत्तर होतं, सुदैवाने तिला जास्तीचा मार लागला नव्हता. पण तिचा एक पाय फ्रेक्चर झाला होता. त्या सगळ्यांनी मिळून तिला उचलून वर काढलं. तिथून पुढे बरच अंतर गेल्यावर. नजीकच्या भागात जाऊन, तिच्यावर उपचार केले. आणि तिच्या पायाला प्लास्टर वगैरे करून घेतलं. पूर्ण ट्रीप दरम्यान, ती महिला वेदनेने विव्हळत होती. तिची संपूर्ण ट्रीप वाया गेली होती. तिची नसती हुशारी तिच्या अंगलट आली होती.
त्रास तो त्रास.. आणि शिवाय,
येता जाता.. काही महिला तीझी नजर चुकवत हलक्या आवाजात तिला मुद्दाम टोमणा मारत म्हणायच्या. कशाला एवढ्या लांब गेली होती, ते देव जाणो. येवढ्या मोठ्या अंधारात.. हिला, कोण बघणार होतं काय माहिती..!