( सल..)
========
नव्हताच बांध ज्याला, त्यास पापणी मी म्हणालो.
पोकळी ती अभ्रकाची, त्यास बासुरी मी समजलो.

ओठास चाहूल मोठी, त्या दीर्घ चुंबनाची.
मी बासुरी सवे माझा, जन्म बडवीत गेलो.

विळख्यात ह्या जीवाच्या, रग फार होती मोठी.
मी काबाड कष्ट करुनी, ती खाज जिरवली होती.

तिला पाहुनी ह्या जीवाला, फुटतात लक्ष खुमारे.
तो देह कमनीय होता, हाती चोळले म्या निखारे.

का कोणती परीक्षा, मज द्यावयाची होती.
शुभ्र कांतीवर तिच्या, अक्षता फेकल्या मी हातांनी.

का सांगू हा प्रताप, मी बावळाच शुद्ध न्यारा.
कौला कडे बघोनी, मज नीज लागे पसारा.

~ पंडित ~