ह्या पृथ्वीतलवार जन्म घेतलेला प्रत्येक व्यक्ती,

उभ्या आयुष्यात एका तरी शिवीचा नक्कीच प्रयोग करत असेल. असं, माझं ठाम मत आहे....
मग त्यात, त्या शिव्या सुद्धा बऱ्याच प्रकारच्या आल्या. महिलांच्या वेगळ्या आणि पुरुषांच्या वेगळ्या..
अगदी.. मा ते भे पासून सुरु होणारी हि शिव्यांची जंत्री. थेट, महिलांच्या.. हलकट, लोचट या शिव्यांपर्यंत. ते, कमीतकमी गंभीर प्रभाव असणाऱ्या साध्यासुध्या शिव्यांपर्यंत,
म्हणजे.. नालायक, मूर्ख ते हरामखोर..
साधारणपणे 'सभ्य' लोकं, या वरील शिव्यांचा प्रयोग करत असतात. असं माझ्या पाहण्यात आलं आहे..

बाळासाहेबांनी ( ठाकरे ) त्यांच्या एका भाषणातून, जनमानसांना एक खडा सवाल विचारला होता.
शिव्या काय मी बनवल्या आहेत का..? नाही ना, तर मग मी बिनधास्त शिव्या देणार.
आणि काय आहे, त्या शिव्या बनवण्या पाठीमागे काहीतरी हेतू नक्कीच असणार आहे. आणि, कोणतीही वस्तू किंवा शब्द वापरात असला तरच तो टिकून राहतो. नाहीतर, त्याचा ऱ्हास हा ठरलेलाच असतो. कालांतराने, त्या शब्दांना सुद्धा नक्कीच गंज चढतो. आणि, ते शब्दप्रयोग कालांतराने कालबाह्य होतात. असं सुद्धा, आपल्याला पाहायला मिळतं.

मी सुद्धा आजवर, बऱ्याच शिव्यांचा बिनदिक्कतपणे प्रयोग केला आहे. काही शिव्यांचा उच्चार करताना, मला सुद्धा, काही काळाकरिता एकप्रकारचा आसुरी आनंद मिळत असतो.
बऱ्याचदा, ठराविक एका विशिष्ट परिसरामध्ये माझं जाणं होत असतं. त्याठिकाणी तर, मला अगदी अस्सल ठसकेबाज धाटणीच्या शिव्या ऐकायला मिळतात. कि त्या शिव्या ऐकून, ह्या सुद्धा शिव्या असू शकतील का..? याची फक्त मी कल्पनाच करत असतो. कारण, त्या शिव्या अगदी मोठमोठ्या वाक्क्यामध्ये असतात. भल्या मोठ्या आणि लांबलचक शिव्या, कि त्यातून समोरच्या व्यक्तीला किंवा स्त्रीला जे काही बोलायचं आहे. ते सगळं काही, अधोरेखित होत असतं. ते सुद्धा, चक्क शिव्यांच्या माध्यमातून.

कोल्हापूर सारख्या भागात, रांडीच्या हि अगदी लाडाची शिवी आहे. कि, हि शिवी ज्या व्यक्तीला किंवा मुलाला उद्देशून दिली जाईल. तेंव्हा तो शिवी घेणारा व्यक्ती, नक्कीच सुखावून जात असतो. कारण, रांडेच्या हि आपुलकीची शिवी आहे. आणि, 'आपल्या' माणसांना देण्याकरिताच या शिवीचा सर्रास वापर केला जातो. खोलात विचार करायला गेलं तर, ह्या शिवीचा अर्थ सुद्धा तितकाच गंभीर आहे. पण या ठिकाणी, त्या शिवीचा 'तो' मतितार्थ फारसा खोलवर धरला जात नाही.

एकदा.. एका हिंदी भाषिक व्यक्तीच्या तोंडून, मला एक भयंकर शिवी ऐकायला मिळाली होती.
ती तरुण स्त्री, तोंडभर घुंगट घेऊन आपल्या मुलाला काखेवर घेऊन उभी होती. आणि तितक्यात, त्यांच्या नात्यामधील एक बुजर्ग व्यक्ती त्या स्त्री पाशी आला. आणि लाडाने, त्या मुलाला आपल्याकडे घेताना तो अगदी सहज म्हणून गेला..
आजा रे.. तेरे मैय्या को XX ..!
मी तर, हि शिवी ऐकून अगदी हक्काबक्का झालो होतो. परंतु, हि शिवी देणाऱ्या त्या गृहस्थाला किंवा ती शिवी आपल्याला उद्देशून दिली आहे. हे ऐकणाऱ्या त्या स्त्रीला, याबाबत काहीएक सोयरसुतक नव्हतं. तेंव्हा, त्याठिकाणी मी आपली अस्सल कोल्हापुरी 'रांडेच्या' ह्या शिवीला डोळ्यासमोर ठेवलं. आणि, त्या ठराविक भोजपुरी विषयाला मोडा घातला.

माझ्या माहितीप्रमाणे ह्या जगातली सगळ्यात भयंकर शिवी कोणती असेल.
तर ती म्हणजे.." नीच "
नीच, हा इतका भयंकर शब्दप्रयोग आहे. कि, त्याला मर्यादाच नाहीयेत. जगभरातल्या सगळ्या शिव्यांचा सार ह्या एकाच शिवीमध्ये सामावला गेला आहे. असं, माझं वैयक्तिक मत आहे.
बघा, जमल्यास ह्या शिवीवर तुम्ही सुद्धा एकदा गाढा अभ्यास करा.
ह्या शिवीची महती, तुमच्या ताबडतोब लक्षात येईल.
नीच म्हणजे, त्यात सगळं काही आलं. काहीएक उरत नाही. माझा एक सभ्य मित्र, दुसरी तिसरी कोणतीच शिवी वापरत नाही. पण, त्याचा राग एकदा का पराकोटीला गेला.
कि तो, फक्त एवढंच म्हणतो..

" अगदी 'लास्ट' माणूस आहे तो..! "

लास्ट म्हणजे, त्याला आता कोणतीच उपमा शिल्लक राहिली नाहीये. माझ्या माहितीप्रमाणे, 'नीच' म्हणजेच 'लास्ट' आणि, लास्ट म्हणजेच नीच..
हीच जगातील अंतिम आणि एकमेवाद्वितीय शिवी असावी. कि जीचा प्रयोग केल्यावर. समजणारा लगेच आपली पातळी समजून जातो.

नाहीतर.. तोच नीचपणा तो पुढेही तसाच चालू ठेवतो.