मंदिरा समोरून जात असताना, नयनात आणि मनात परमेश्वराची मूर्ती साठवत. मनोभावे.. नकळत, माझ्या उजव्या हाताची काही बोटं मस्तकावरून टेकून माझ्या छातीवर येऊन स्थिरावतात..

परंतु, कधी-कधी..
मंदिरासमोरून जात असताना,
एका बाजूला मला देवाची मूर्ती दिसत असते. तर, समोरच्या बाजूला एखादी सुंदर युवती दिसत असते.

अशावेळी..

मी देवाकडे ओझरतं पाहून घेतो,
आणि.. माझं सगळं लक्ष त्या समोरील सुंदर युवतीवर केंद्रित करतो.
कारण, माझ्या रोजच्या रस्त्यात ते मंदिर तर येणारच असतं.
परंतु..
ती सुंदर युवती, त्याच रस्त्यावर मला परत दिसेल कि नाही, त्याची शाश्वती नसते..!

त्यामुळे, अशावेळी..
मी, सौंदर्य पाहण्याला पूर्ण प्राधान्य देत असतो..!