फार मजेशीर किस्सा आहे, एका लग्नाला गेलो होतो.
मला लग्नाला जायला उशीरच झाला होता. तिथे पोहोचल्यावर नवरा घोड्यावर बसून श्रीवंदनाला निघालाच होता, कार्यालयात बसण्यापेक्षा मी सुद्धा त्या वरातीत सामील झालो.

मारुतीच्या पाया पडून, नवरा मुलगा घोड्यावर बसून परत कार्यालयाकडे निघाला होता. मुलाच्या मागे हातात तबक घेऊन पाच सहा तरुण महिला सुद्धा होत्या. त्यामागे आम्ही काही पुरुष मंडळी, बाकी उरलेली सगळी तरुणाई, नवऱ्या मुलाच्या समोर बेंडच्या तालावर बेधुंद होऊन नाचत होते.
काही अंतर चालून आल्यावर, तो घोडा अचानक मधूनच वाकला, त्याने चारी पाय फाकवले. नाही म्हणता, नवरा मुलगा तसा चांगलाच धष्टपुष्ट होता. घोडा वाकल्या बरोबर, नवरदेव मुलगा घोड्याच्या खाली उतरला.
तो घोडेवाला, नेमका त्या कार्यालया जवळच राहायला होता. त्याने ताबडतोब जाऊन दुसरा घोडा आणला. नवरदेव पुन्हा एकदा नव्या घोड्यावर स्वार झाला, आणि काही वेळात, तो दुसरा घोडा सुद्धा वाकला. आता बाकी कामालच झाली, नेमका दोष कोनात आहे..?
घोड्यात कि नवरदेवात..? तेच काही समजेना झालं होतं.

घडल्या प्रकारामुळे, नवरा मुलगा दचकून पुन्हा त्या घोड्यावर बसायला काही तयार होत नव्हता.
तितक्यात गर्दीतून कोणीतरी म्हणालं, त्याला खांद्यावर घ्या रे..!
आता.. घोड्याची अवस्था अशी झाली होती. तर खांद्यावर घेणाऱ्या व्यक्तीचं काय होईल..? हा धसका खाऊन, त्याला खांद्यावर घ्यायला कोणीच तयार होईना. शेवटी नाईलाज झाल्याने, नवरदेव चालतच लग्न कार्यालयाकडे निघाला.

तर त्या वरातीत.. काही महिला सुद्धा नवरदेवाच्या मागोमाग निघाल्या होत्या. भल्या मोठ्या आवाजात मुंगडा मुंगडा करत..बँड चालूच होता, त्याचा आवाजही चांगला मोठा होता.
तर हा घडला प्रकार पाहून.. त्यातील एक तरुण महिला तिच्या शेजारी चालत असणार्या दुसऱ्या महिलेला अगदी जोरात म्हणाली..

बया.. आता, ह्या पोरीचं कसं होईल काय माहिती..?

बेंडचा आवाज जरा मोठा असल्याने, आपला आवाज त्या शेजारील महिलेला ऐकू येईल कि नाही..?
त्यामुळे, ती बाई हे सादर वाक्य जरा मोठ्यानेच बोलली होती.
आणि मी नेमका त्या दोघींच्या मागोमाग चालत असल्याने, ते वाक्य मला अगदी स्पष्टपणे ऐकू आलं होतं. त्या जे काही बोलल्या ते मी ऐकलं आहे, हे बाकी त्यांच्या गावीच नव्हतं.
त्या दोघींमध्ये घडलेल्या विनोदावर, एकमेकींना त्या दोघी टाळ्या देत मोठमोठ्याने हसत होत्या.
आणि दुसरीकडे मी एकटाच दिवा स्वप्नात रममाण झालो होतो.

माझ्या नजरेसमोर एक विशिष्ट प्रसंग, आणि बया.. " आता ह्या पोरीचं कसं होईल काय माहिती..? "

हे, एकमेव वाक्य तरळून जात होतं..!