पूर्वी काय आणि आज काय..
पुण्या मुंबई मधील विशीष्ट परिसरात, प्रेमी युगल आपल्या प्रेमाचं अगदी खुलेआम प्रदर्शन करताना आपल्याला पाहायला मिळतात. प्रेमाचा परमोच्च बिंदू गाठल्यावर, त्यांना हे सुद्धा भान उरत नाही. कि या नको त्या अवस्थेत आपल्याला कोणी पाहत तर नसेल ना.?
पूर्वी हा विषय.. फक्त नेत्रसुख घेऊन सोडून देण्यातला होता. पण आता याच विषयाने फार गंभीर रूप धारण केलं आहे. काही मुलंमुली, या विषयात इतके बेभान झालेले आहेत. कि त्यांनी या विषयातील बऱ्याच हद्दी आणि मर्यादा ओलांडलेल्या असतात. त्याही अगदी खुलेआम.

आता जमाना बदलला आहे.. प्रत्येक व्यक्तीच्या हातात मोबाईल नामक घातक खेळणं आलं आहे. आणि.. असे चोरटे आणि कामुक सीन टिपण्यात ते फारच माहीर झालेले असतात.
स्वतःच्या क्षणभंगुर समाधाणासाठी, किंवा थोड्याशा पैशाच्या लोभापायी. काही व्यक्ती असे कामुक विडीयो.. व्हाट्सअप किंवा युट्युबवर अपलोड करतात. अमाप पैसा आणि प्रसिद्धी मिळवतात.
तर दुसरीकडे.. हे नको ते उद्योग करणाऱ्या मुलामुलींचे चाळे या माध्यमाद्वारे थेट त्यांच्या आईवडील, मित्रमंडळी आणि नातेवाईकांपर्यंत जाऊन पोहोचतात. त्यावेळी मात्र भलतीच पंचायत निर्माण होऊन बसते. एक बाका प्रसंग निर्माण होतो.

त्या मुलामुलीच्या आईवडिलांना समाजात तोंड दाखवायला जागा उरत नाही. या प्रकरणात प्रत्यक्ष सहभागी झालेल्या मुलीला तर, आत्महत्या करण्याशिवाय दुसरा कोणताच मार्ग दिसत नाही.
मला काय म्हणायचं आहे.. तुमचं प्रेम फारच उतू चाललं असेल. तर, एखाद्या लॉज मध्ये जाऊन, किंवा मित्रांच्या फ्ल्याट मध्ये जाऊन चार भिंतीच्या आत तुम्हाला वाटेल ती मजा मारून यावी. विनाकारण हे जाहीर आणि ओंगळवाणे प्रदर्शन काय कामाचं आहे..?
जीवन एकदाच आहे. विषयवासना हा विषय आपल्या जीवनात वारंवार येणार आहे. आणि या नको त्या विषयासाठी, आपला जीव दावणीला लावण्यात काय अर्थ आहे.?

सर्व मुला मुलींना माझी हात जोडून विनंती आहे. आपल्या प्रेमाचं असं खुलेआम प्रदर्शन करू नका. विनाकारण, आपल्या जीवाचा सौदा करू नका.
मराठी नवीन वर्षाच्या पूर्व दिवशी.. स्पेशल, मुलींना माझं एक सांगणं आहे,

" नकार द्यायला शिका "