मी आजपर्यंत.. शंभर वेळा ठरवलं असेल.
कि, बायकोबरोबर साडी खरेदी करायला जायचंच नाही. पण साला दरवेळी काय होतं काय माहित नाही. ती मला काही तरी पट्टी पाडते. आणि, साडी खरेदीला घेऊनच जाते.

आणि, पुन्हा एकदा तिचा तो नेहेमीचा पकाऊ कार्यक्रम सुरु होतो.

भैय्या.... वो, साडी दिखाओ.! नही वो..!! नही, नही वो वाली..!!!

खरं सांगायला गेलं तर, या महिला मंडळीला एकच साडी घ्यायची असते. पण जोवर यांच्या समोर, साड्यांचा भलामोठा ढीग लागत नाही. तोपर्यंत, याचं समाधान काही होत नाही.
खरी कमाल तर, मला त्या सेल्समनची वाटत असते.
बिचारे, खरच त्यांना 'बिचारेच' म्हणावं लागेल.. काहीही कटकट न करता. ते बिचारे यांना लागेल तितक्या साड्या दाखवत असतात.

कौनसी भाभीजी.. ये..!
अस म्हणत, ते त्यांचा अक्षरशः हट्ट पुरवत असतात.

काल मात्र एक कोटीच झाली.
साडी घेण्यासाठी आम्ही दुकानात गेलो, हिचा साडी पाहण्याचा कार्यक्रम चालू होता.
आणि नेमकं आमच्या समोरच्या बाजूला, एक बाई साडी खरेदी करत होत्या. गौर वर्ण, मध्यम बांध्याची अगदी सुखवस्तू घरातील ती महिला असावी.
पण ती सुद्धा.. साडी या विषयात खूपच चोखंदळ होती. पाच पन्नास साड्यांच्या ढिगार्यातून, त्या बाईना, कशीबशी एक साडी खूप आवडली होती. पण, तरीही त्या साडीकडे पहात नाक मुरडायच्या, आणि म्हणायच्या..

नको-नको.. गोळ्याच येतील, टिकल्याच पडतील, हिचा रंगच जाईल..!

तो, बिचारा सेल्समन म्हणायचा,
नही बहेनजी, कुछ नही होगा.! आप, बेफिक्र होके ये साडी ले जाईये..! एक नंबर बढीया साडी है ये, सिर्फ आखरी पीस बचा है. कल तक ऐसी वाली पचास साडी मैने बेची है. मै कहेता हुं, आप ये साडी लेजाव..!!!

तरीही, त्या बाई त्यांच्या मतावर ठामच..!

शेवटी वैतागून.. तो सेल्समेन त्या बाईंना म्हणाला.
देखो बहेनजी.. आपने अगर ये साडी नही ली. और, आपके जानेके बाद अगर ये साडी कही बिक गयी. तो, घर जाके आपको दो दिन तक खाना अच्छा नही लगेगा..! कसमसे कहेता हुं..!!
आता बाकी.. बाईंच्या चेहेऱ्यावर मला एक भितीयुक्य लालसा दिसून आली.

आणि त्या म्हणाल्या..
हा SSS लय शहाणा आहेस, आन ती साडी हिकडं..! असं म्हणत, ती साडी घेऊन त्या बाई काउंटर कडे निघून गेल्या.

सेल्समनची मात्रा लागू पडली होती. त्याने ती साडी त्या बाईच्या बरोबर गळ्यात मारली होती.
अशा व्यवसायात.. या महिला मंडळींना त्यांना खूप पटवावं लागत असतं. या कामात त्या सेल्समनचं सगळं कसब पणाला लागत असतं. आणि याच कामाचा त्यांना मोबदला मिळत असतो.

इकडे हा प्रकार चालू होता, तोपर्यंत.. माझ्या बायकोने दोन साड्या पसंद केल्या होत्या. तरीही नाही म्हणता एक तास वाया गेलाच.
बायकोच्या अपरोक्ष समोर घडलेल्या प्रकरणाकडे तिचं काही लक्षच नव्हतं.

साडीचं बिल देण्यासाठी आम्ही सुद्धा काउंटरवर पोहोचलो. तर, मगाशी साडी घेत असलेल्या त्या बाई सुद्धा तीथेच उभ्या होत्या. त्यांनी घेतलेल्या साडी बाबत, त्या अजूनही मला साशंक वाटत होत्या.

आता, मी तरी गप्पं बसावं कि नाही.. पण शेवटी न राहवून, मी त्या बाईंना म्हंटलं.

" तुम्ही घेतलेली साडी खरच खूप छान आहे हो..! "

तेंव्हा कुठे त्या बाईचं समाधान झालं. माझ्या या वाक्यावर त्या बाई तर जाम खुश झाल्या होत्या.
त्यांनी ताबडतोब पर्समधून पैसे काढले आणि साडीचं बिल चुकतं केलं.
आणि इकडे मात्र..

आमच्या "सौं " च्या कपाळावर, शंभर आट्या पडल्या होत्या.