कारवारी भटकंती ( भाग :- पाच )
========================

कारवारी किंवा कोकणी माणसाचं प्रमुख अन्न म्हणजे भात. आणि त्यातल्या त्यात, खासकरून म्हणजे उकडा तांदूळ. रोजच्या जेवणात, भाजी पोळी असा प्रकार तिथे फारसा पाहायला मिळत नाही. तर मग, ज्वारी किंवा बाजरीची भाकरी हा खूप दूरचा विषय झाला. या भागात, तांदळाचीच भाकरी केली जाते. चपाती म्हणाल, तर तांदळाच्या पिठापासून बनवलेली लुसलुशीत घावनं तुम्हाला पाहायला किंवा खायला मिळतील. आजवर, मी बऱ्याच मॉल

मध्ये हायजेनिक ह्या नावाखाली लालसर रंगाचा बाटलीबंद तांदूळ पाहिला होता. पण, याचं मूळ नेमकं काय आणि कसं असतं..?
ते मला, यावर्षी कारवारच्या भेटीदरम्यान पाहायला मिळालं.

माझ्या मित्राच्या मामाची कारवारमध्ये एक तांदूळ मिल आहे. त्याचबरोबर, खोबर्याचं तेल काढण्याचा घाना आणि मिरची वाटप यंत्र सुद्धा त्याठिकानी मला पाहायला मिळालं.

उकडा तांदूळ बनवण्याची प्रक्रिया तशी फार मोठी आहे. शेतात उगवलेला भात, साळून पोत्यामध्ये एकत्र भरला जातो. आणि, त्याचा तांदूळ बनवण्याकरिता अशा मिलमध्ये आणला जातो.
सुरवातीला, मोठ्या लोखंडी काईलमध्ये हा तांदूळ काठोकाठ भरला जातो. आणि त्यात, अंगभर पाणी सोडलं जातं. नंतर त्या काईलीला, खालून जाळ लावला जातो. आणि, ठराविक एका वेळेपर्यंत त्या भाताला काईली मध्ये वाफवून घेतलं जातं.
दुसऱ्या दिवशी अगदी सकाळीच, त्या भाताला काईल मधून बाहेर काढलं जातं. शेणाने सारवलेल्या जमिनीवर, त्याला सुखवन्या करिता पसरवलं जातं. हि सगळी प्रक्रिया, वाचताना जितकी सोपी वाटतीये तितकी सोपी मुळीच नाहीये.
आणि हा सुकलेला भात, त्यानंतर मशीन मध्ये टाकला जातो. तेंव्हा त्यावरील टरफल निघून जातं. हि प्रक्रिया सलग दोन वेळा करावी लागते. तेंव्हा कुठे तो तांदूळ खाण्यालायक होतो.

या तांदळा पासून, सुंदर अशी पेज बनवली जाते. खिरी सदृश्य दिसणारा हा पदार्थ खूपच स्वादिष्ट आणि त्याचबरोबर पौष्टिक सुद्धा असतो. खास करून, आजारी व्यक्ती किंवा तोंडाला चव येण्याकरिता हा द्रव पदार्थ खूपच लाजवाब असतो.

समाप्त..