तसं तर..

इंग्रजी भाषेमध्ये, कोनीही जुजबी संभाषण करू शकतो. परंतु, नुसत इंग्रजीमध्ये बोलता येऊन काहीच उपयोग नाहीये. त्या बोलण्यात, एकसारखी विजेची चपळाई फार महत्वाची असते.

इंग्रजीत.. किंवा, आपली मातृभाषा सोडून.. इतर कोणत्याही नवख्या भाषेत संभाषन करतेवेळी, मनामध्ये सावकाशपने विचार करुन बोलायची संधी प्रत्येकाला मिळत असते. त्यामुळे, थोडासा आवंढा गिळून बरेच जन सफाईदारपने इंग्रजी किंवा इतर भाषा बोलताना आपल्याला पाहायला मिळतात.

परंतु.. माझ्या मते इंग्रजीचा खरा संभाषक तोच..

जो.. " इंग्रजीमध्ये संभाषन करत जोरजोरात भांडु शकतो "

कारण, भांडन करत असताना. आपल्या बोलन्याचा फ्लो फार मोठ्या प्रमानात वाढलेला असतो. मोठमोठी वाक्य आणि अवघड शब्द टाकून समोरच्या व्यक्तीला आपल्याला नेस्तनाबूत करायचं असतं. त्यावेळी, फटाफट वाक्यरचना तयार करुन आपल्याला व्यक्त व्हायचं आसतं. आणि, त्या भाषेवर आपली मजबुत पकड नसली. कि, आयत्यावेळी बोलताना आपली भंबेरी उडुन जाते. अचानक, बोलायला काहीच न सुचल्याने आपण जागेवर म्युट होऊन जातो.

विचार करून बघा,आपल्या मातृभाषेतून भांडण करत असताना असं कधीच घडत नाही. आणि शेवटी, नाईलाज म्हणून..

आपण, त्यावेळी इंग्रजी किंवा तत्सम कोणतीही भाषा सोडून. आपण, आपल्या मायबोलीत भांडायला सुरवात करतो. त्यावेळी, ती भाषा समोरच्या व्यक्तीला समजतेय कि नाही. याचा सुद्धा आपण विचार करत नसतो. कारण, आपला रेटा आपल्याला पुढे चालवायचा असतो.

म्हणून.. अवगत असलेल्या भाषेमध्ये सफाईदारपने जो व्यक्ती भांडन करु शकतो. त्यानेच त्या भाषेवर प्रभुत्व मिळवलेलं असतं. असं मानायला काहीच हरकत नसावी.