माझ्या सोबत काम करत असणाऱ्या, माझ्या बहुतांशी मित्रांना..
मी असं काही बाही लेखन वगैरे करत असतो. किंवा, माझे लेख दैनिक वर्तमानपत्रात वगैरे येत असतात. किंवा, मी लोकांना काही छोट्यामोठ्या मौलिक गोष्टी शिकवत असतो.
हे, जास्ती करून कोणाला माहित नाहीये.
आणि, हे मी.. कोणाला सांगून सुद्धा त्याचा काहीच उपयोग होणार नाहीये.
कारण, त्यांच्या लेखी मी फक्त एक 'ड्रायव्हर' आहे. आणि, त्यांना माझ्या हे लेख लिहिण्याचं वगैरे कळालं. तर माझे ते मित्र, मला असं म्हणायला सुद्धा कमी नाही करणार..

ते.. लेख म्हणजे, नेमकं काय असतंय..?

आणि, माझ्यामते हे सगळं अगदी बरोबर सुद्धा आहे. खरं पाहायला गेलं तर, ह्या अनाडी मित्र वर्गाकडून मला बरच काही शिकायला आणि लिहायला सुद्धा मिळालं आहे. हे मी, कदापि विसरू शकत नाही. त्यामुळे, माझा ट्रक चालवत असताना, माझ्या ड्रायव्हर सीट शेजारी असणाऱ्या सीटवर बसणारी हौशी मंडळी. मला नको असलेले विविध विषय सांगून. मला हवं तसं 'चावत' असतात. आणि मी सुद्धा, अगदी हौसेने त्यांचे ते चावे सहन करत असतो.

कित्तेक वर्षांपूर्वी, मी चगळून फेकलेले तेच रटाळ विनोद. मला, त्यांच्याकरवी नव्याने ऐकवले जातात. तर बरेचदा, जुन्याच माहित्या ते नव्याने माझ्या माथी मारत असतात.
त्यांच्या लेखी,
" ह्याला कुठे हे सगळं माहिती असणार आहे..! मी सांगतोय म्हणून, याला थोडीफार माहिती होत असावी..! "
अशा अविर्भावात, ते मला जुन्या पुराण्या रटाळ गोष्टी ऐकवत असतात. आणि, मी सुद्धा कंटाळा न करता ते सगळं काही आनंदाने ऐकत असतो. आणि बक्षीस म्हणून, वरती त्यांचं हे बोलनं सुद्धा मी ऐकून घेतो बरं का.

" मग, कशी हे आपल्या कडं माहिती..! "

मी सुद्धा.. अगदी नवखा आणि लाचार असल्या सारखा, ते सगळं काही ऐकत असतो. त्यामुळे, त्या समोरच्या व्यक्तीला सुद्धा त्याचं मनोबल वाढल्याची खात्री होत असते.

तर.. काल गाडी चालवत असताना माझ्या शेजारी बसलेला एक जन मला म्हणाला..

तुम्हाला माहिती हे का.. त्या छगन भुजबळ कडं, पन्नास 'बोटी' सापडल्या..!
हि नवीन बातमी ऐकून, मी मला स्वतःलाच दोष देऊ लागलो. पंडिता.. किती मागे आहेस रे तू.
हा छगन, चक्क बोटीच्या व्यवसायात सुद्धा उतरला होता. हे सुद्धा तुला ठाऊक नसावं..!
आणि, त्याचं हे वक्तव्य ऐकून..
माझं मन, क्षणार्धात सगळ्या समुद्र्भर घिरट्या घालून आलं. समुद्रात फिरणारे छगनरावांचे मोठमोठाले ट्रोलर माझ्या नजरेसमोरून मोठमोठे भोंगे वाजवत निघून जात होते. मासेमारीचा, आणि खनिज संपत्तीचा त्याचा भलामोठा व्यवसाय माझ्या नजरेसमोर सर्रकन तरळून गेला.

आणि.. शुद्धीवर यावं तसं, एकदम मी त्या स्वप्नातुन सत्यात प्रवेशित झालो. तोवर, तो माझ्याकडे तोंडाचा 'आ' वासून पाहत होता.
बहुतेक.. तो त्याच्या मनामध्ये म्हणत असावा. आयला, ऐकुन घाबरला वाटतं ह्यो गडी..
आणि.. झटकन मी त्या मित्राला म्हणालो..
त्याच्या पन्नास बोटी होत्या. आणि, आजवर ते कोणालाच कसं कळालं नाही..?
त्यावर, माझा तो विद्वान मित्र मला म्हणाला..

" आहो.. बोटी नाही, पन्नास कोटी म्हणालो मी..! "

तसं पाहायला गेलं तर, छगनरावांनी कोटीच्या कोटी उड्डाणे घेतली आहेत. पण हा बिचारा अजून फक्त पन्नास कोटीमध्येच अडकून पडला होता..

हान तिच्या मारी..
त्यावेळी मी असला भयंकर वैतागलो होतो ना, अगदी स्वतःवरच.
पण.. मज्जा येते राव..!