आज दुपारी.. माझी बाहेरील कामं उरकून मी घरी आलो.
घरामध्ये, माझी बायको आणि अन्य एक महिला बसली होती. तिच्या ओळखीची कोणीतरी असेल, असं म्हणून मी पुढे चालता झालो. तर माझी बायको मला म्हणाली, अहो.. तुम्ही हिला ओळखलंत का..?
बायकोच्या या अनाहूत प्रश्नावर मी सुद्धा थोडा चपापलो. आणि, त्या महिलेकडे मी जरा निरखून पाहिलं. मला, थोडी ओळख पटल्या सारखी झाली..!
आणि, पटकन मी म्हणालो,

तू " सोनार " आहेस ना..!

माझ्या ह्या अनपेक्षित उत्तरवार, माझी बायको आणि ती महिला सुद्धा अगदी चाट पडली. आणि, तितकीच आनंदित सुद्धा झाली. ती महिला, दुसरी तिसरी कोणी नसून, माझ्या बायकोची वर्गमैत्रीण होती. तब्बल बावीस वर्षांनी मी तिला पाहत होतो. तिच्या वडिलांची आणि माझी, जुजबी ओळख असल्याने. मी सुद्धा तिला बऱ्यापैकी ओळखत होतो. ती.. अगदी, पूर्वी होती तशीच दिसत होती. त्यामुळे, तिला पटकन ओळखता आलं.

माझं मन थोडं भूतकाळात गेलं. शालेय जीवनात, आपण मुलंच फार व्रात्य नसतो, तर मुली सुद्धा तितक्याच व्रात्य असतात. तर ह्या सगळ्या मुली.. ह्या सोनार आडनावाच्या मुलीला प्रेमाने..
" सोनी " म्हणायच्या. आणि, तिला पडलेलं हे उपनाव शाळेत सर्वांना माहित होतं. अगदी, मला सुद्धा माहित होतं.
बऱ्याच गप्पागोष्टी झाल्या, त्यानंतर.. चहापान आणि पुन्हा एकदा आमच्या बऱ्याच गप्पा झाल्या. माझ्या डोक्यावरचं छप्पर गायप झाल्याने. तिने तर मला ओळखलंच नाही. पण नंतर, माझी चेहरेपट्टी तिच्या ध्यानात आली.
हि काय करते..? ती कुठे असते..? अशी, सगळी विचारपूस झाली. जुन्या मैत्रिणी भेटल्याने या दोघी खूप खुश झाल्या होत्या.

बोलता-बोलता तिच्या सासर घरचा विषय निघाला. ती राहायला हल्ली मध्यप्रदेश मध्ये असते. तिचे मिस्टर, वन विभागात कामाला आहेत. सहज म्हणून मी तिला विचारलं..
तुझं सासरचं आडनाव काय आहे गं..!

तर, थोडी लाजतच ती म्हणाली.. " सोनी "

बापरे.. तिच्या या उत्तरावर, आम्ही तिघेही अगदी मनमोकळे आणि पोटधरून हसलो. काय कमाल आहे ना, ज्या नावाने शाळेत सगळ्या मुली तिला चिडवायच्या. तेच नाव, तिला सासरी आडनाव म्हणून मिळावं. काय जबरदस्त योगायोग आहे ना..!