चारधाम यात्रा, ( प्रवास वर्णन ) भाग :- पाच.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

रात्रीची.. बायको मुलाबरोबर आणि मित्रांसोबत माझी फोनाफोनी उरकल्यावर. झोपी जाण्याअगोदर. आम्ही, ज्या व्यक्तीची गाडी प्रवासाकरिता बुक केली होती. त्याचं त्याठिकाणी येनं झालं होतं. रात्रीचे अकरा वाजून गेले होते. एकतर, हे फार मोठं धार्मिक ठिकाण, आणि आम्हाला भेटायला आलेला तो गडी. दारू पिऊन अगदी फुल टाईट झालेला होता.

मी त्याला म्हणालो.. अरे, क्या भाई.. आप तो बहोत टाईट हो गये हो...! ये, देवभूमी है के और कुछ..? त्यावर तो मला म्हणाला.. सर, दिनभर गाडी चलानेके बाद, रातको तो हम पितेही है. और.. कल आपके साथ जो ड्रायव्हर आनेवाला है. वो भी, हर रात दारू पियेगा. पियेंगे नही, तो. जियेंगे और चलायेंगे कैसे..?

त्याच्या या उत्तरावर मी अगदी निरुत्तर झालो होतो. पर्याय नाही त्याला इलाज नाही. कारण, यावर्षी सीजन खूप जोरदार असल्याने. यात्रेच्या प्रवासाकरिता गाड्या मिळत नव्हत्या. चुकून आम्ही त्याला नकार दिला असता, तर दुसरी गाडी मिळेल कि नाही. त्याची बिलकुल शास्वती नव्हती. नाय होय म्हणता-म्हणता,
रुपये.. तीस हजार पाचशे मध्ये आमचं दहा दिवसाचं पेकेज ठरलं गेलं.
गाडी बाबत बोलणी करण्याकरिता आलेले गृहस्थ भरपूर मदिरा प्राशन करून आले होते. त्यामुळे, त्यांच्याशी फुकाचं हितगुज न करता. पैशावर आणि जीवावर उदार होत, आम्ही त्याला तीन हजार रुपये आगावू रक्कम म्हणून देऊ केली.

हरिद्वार ते संपूर्ण चारधाम यात्रेत. कुठेही.. मदिरा, कांदा, लसून आणि इतर उत्तेजक वस्तू मिळत नाहीत. असं आम्हाला समजलं होतं. पण.. तसं काहीएक नाहीये,
पूर्ण यात्रेदरम्यान, ह्या सगळ्या गोष्टी अगदी विनासायास मिळतात. हे, फारच मोठं दुर्दैव म्हणावं लागेल.
शिवाय, आमच्याशी सुमोची कमिटमेंट करून आम्हाला " महिंद्रा मेक्स " हि गाडी घ्यायला भाग पाडणारी मंडळी भलतीच चलाख निघाली. कमिशन खाऊन नामानिराळे झाले. आम्हाला मिळालेली गाडी सुद्धा अगदी म्हणावी अशी ठीकठाक नव्हती. पण करता काय, आज गाडी नाकारली कि पुन्हा दुसरी गाडी मिळेल कि नाही. त्याची शाश्वती नव्हती.

मी खूप ऐकून होतो.. कि त्या पहाडी भागात अगदी टकटकीत गाड्या असतात. रद्दी गाड्यांना तिथे परवाना नाकारला जातो. वगैरे-वगैरे बऱ्याच गोष्टी मी ऐकल्या होत्या. पण तसं काहीएक नाहीये, भरपूर रद्दी गाड्या सुद्धा तिथे पैसा पासिंग करून मिळत असाव्यात. शेवटी प्रवास त्यांना करायचा नसतो ना. त्यामुळे, शक्यतो समोरासमोर गाडी ठरवावी. म्हणजे, आपली फसगत होत नाही. आगाऊ रक्कम दिल्यावर आम्ही आमच्या रुममध्ये आलो. आणि उद्या यात्रा कशी सुरु करायची त्याचा विचार करत निद्रादेवीच्या स्वाधीन झालो.

क्रमशः