माझ्या, एका दूरच्या नात्यातल्या मित्राकडे माझं एकदा जाणं झालं होतं.
तसा तर, मी वारुणी आणि.. मटन, मासळीचा खूप शौकीन माणूस आहे. आणि, गावाबाहेर गेल्यावर. माझ्या, ह्या शौकात एक कमालीची आणि वेगळीच आवड निर्माण होते.
माझा, तो मित्र सुद्धा माझ्या सारखा 'घेणाराच' आहे. बरेचदा, तो माझ्याकडे येत असतो. पण माझं काही त्याच्याकडे जाणं होत नाही. तो माझ्याकडे आल्यावर, मी त्याला बरेचदा ओलाचिंब करून सोडला आहे. पण, काही लोकांना फार वाईट सवय असते..
पुण्या मुंबईची लोकं म्हणजे मालदार पार्टी असते. आपल्या गावात आलं तरी सुद्धा, त्यांनीच सगळा खर्च करून आपल्याला दारू पाजावी. अशी, त्यांची अपेक्षा असते.
हा सुद्धा, नेमका त्याच प्रवृत्तीचा निघाला..
पण का..?
नाही म्हणता, शेतीवाडी मुळे त्यांना सुद्धा बऱ्यापैकी आमदनी असतेच कि.

हे बाकी माझ्या नियमात बसत नाही.
तुम्ही माझ्याकडे आलात. तर मला झेपेल इतका तुमचा खाण्यापिण्याचा सगळा खर्च मी उचलणार. आणि, मी तुमच्याकडे आलो. तर त्यावेळी, तुम्ही कुठेही गायब न होता. माझी सरबराई करावी. माझी एवढी एकच माफक इच्छा असते.

तर, त्या दूरच्या नात्यातल्या मित्राकडे माझं एकदा जाणं झालं होतं. ग्रामीण पाहुणचारासाठी, मी खूप आसुसलेला असतो. मोकळ्या वातावरणात बसून वारुणीचा आस्वाद घेणं असो. किंवा, चुलीवरील बनवलेलं मटणाचं झटकेबाज जेवण असो. मी ह्या दोन्ही गोष्टीचा फार शौकीन माणूस आहे.
तर त्यादिवशी, संध्याकाळचे सात वाजत आले. तरी तो मित्र, 'राष्ट्रीय' कार्यक्रम करायचं नाव काही घेता घेईना. शेवटी, माझी सुद्धा प्रतीक्षा संपली. आणि, मी विषयाला हात घातला.

" अरे.. काही कार्यक्रम वगैरे करायचा आहे कि नाही..? "

माझ्या ह्या प्रश्नावर तो म्हणाला. अरे, मी आता घ्यायची बंद केली आहे. तुला हवी असेल तर तू घेऊन ये. त्याच्या ह्या वक्तव्यावर, नाही म्हणता मी थोडासा नाराज झालो होतो. पण, एखाद्याने दारू बंदच केली असेल. तर त्याला बळजबरी करण्यात काहीच अर्थ नसतो. म्हणून तो विषय मी तिथेच सोडून दिला. आणि गाडीला किक मारून गावाबाहेर असणाऱ्या एका बार मध्ये जाऊन बसलो. आणि, माझा घसा ओला करून परत घरी निघून आलो.

झालं.. तो विषय तिथेच संपला. आणि, मला कोठूनतरी कुणकुण लागली. कि, पाहुणे रावळे आल्यावर जास्तीच्या खर्चात पडायची भानगड नको. म्हणून, माझ्या त्या मित्राने हि नामी शक्कल लढवली होती.

त्यानंतर.. काही दिवसांनी, माझ्या एका नातेवाईका सोबत तो माझ्या घरी आला होता. आमच्यात बऱ्याच गपागोष्टी झाल्या. वेळ हि पुढे सरकत चालला होता. आता, संध्याकाळच्या वेळी हा माझ्याकडे कोणत्या कारणाने आला होता. ते मी, लगेच समजून गेलो होतो. बराच वेळ झाला, मी सुद्धा काही विषय काढत नाहीये. हे पाहून, त्या दोघांमध्ये थोडीशी चुळबुळ सुरु झाली. त्यांची हि अवस्था पाहून, मी त्यांना म्हणालो..

" तुम्ही घरात बसा, चहा पाणी करून जावा. मला, बाहेर एक ओली पार्टी आहे. त्यामुळे मला तिकडे जावं लागणार आहे. काय आहे, तिथे.. मी तुम्हाला सुद्धा नेलं असतं. पण, तिथे येऊन तुम्ही काय करणार..? तुम्ही तर आता दारू बंद केली आहे ना...! "

सगळं काही, मी एकटाच बोलून गेलो होतो.. माझ्या ह्या वक्तव्यावर त्यांना काय बोलावं तेच समजलं नाही. त्यांनी सुद्धा, मानेनेच माझ्या हो मध्ये हो मिळवला. कारण, मी त्यांचेच 'बोल' त्यांना सुणावले होते. असं म्हणून, मी तेथून निघून गेलो.

आपल्यासोबत, हि गोष्ट का घडली असेल..? हे न समजण्या इतपत, ते नक्कीच खुळे नव्हते. त्यांची चूक त्यांच्या ध्यानात आली होती. त्यांना, फार मोठी अद्दल घडली होती.
त्यानंतर.. मी कधीही त्यांच्याकडे येणार आहे. असं समजलं, कि ते अगोदरच माझी सगळी 'सोय' करून ठेवतात. आणि, माझ्यासोबत स्वतःही दोन चार पेग मारतात. बाकी, त्यांच्यासाठी आपला पाहुणचार तर एकच नंबर असतो..
 wink