बसलेली घडी विसकटून..

पुन्हा नव्याने.. ती घडी घातली, तर घालता येते..!
परंतु, एकसंध 'घडी' न आल्याने,
त्यावर.. बऱ्याच नव्या घड्या दिसू लागतात. काहीवेळा, ती घडी अगदी बरोबर सुद्धा असू शकते. परंतु, ते " कौशल्य " प्रत्येकाला जमेलच. असं सांगता येत नाही.

विंचवाचं बिर्हाड त्याच्या पाठीवर असतं.
तसा, मनुष्य सुद्धा रानोमाळ भटकू शकतो. पण, त्याला.. " जीवन ऐसे नाव " कदापि म्हणता येणार नाही. आणि.. त्यामुळे, तसं वागनं सुद्धा तो हमखास टाळत असतो.

" नवीन जीवाला, जन्म देता येतो. परंतुं, गेलेला 'जीव' परत आणता येत नसतो..! "
हे.. जीवनाचं खरं 'गणित' आहे..!

पळत्याच्या पाठीमागे लागण्यात काहीएक हाशील नसतं.
कितीहि पळालं तरी, आपण जागेवरच असतो. हि पृथ्वी सुद्धा गोल आहे, तिला सुद्धा अंत आहे.
तर आपण, पळून-पळून असे किती आणि कुठवर पळणार आहोत..?
त्याला सुद्धा, काही मर्यादा आहेत.
प्रयत्न नक्कीच करावेत. हातावर हात बांधून कधीच बसू नये. परंतु.. " हातचं " सोडून, पळत्याच्या पाठीमागे कधीच धाऊ नये..

" पळता.. आजवर, कोणाच्याच हाती लागलेला नाहीये..!! "