नाण्याला जशा दोन बाजू असतात...
तशाच आपल्या मनातील विचारांना सुद्धा दोन बाजू असतात. आणि बरेचदा, या दोन बाजू कधी अनेक होतील त्याचा सुद्धा अचूक अंदाज बांधता येत नाही.

आजवर.. हे वृद्धाश्रम वगैरे विषय माझ्या फक्त वाचनातच होते. किंवा फारफार तर, सिनेमात पाहण्यात आले होते. माझा त्या भागात कधी जाण्याचा योग सुद्धा आला नाही. किंवा, अशा पिडीत व्यक्तींना भेटण्याचा सुद्धा योग आला नाही. किंवा, वृद्धाश्रमात असणाऱ्या कोण्या व्यक्तीच्या पाल्ल्याला सुद्धा भेटण्याचा योग आला नव्हता. पण, काल परवा मला तसा योग सुद्धा आला.

माझ्या मित्राने.. एक व्यक्ती मला दाखवला, त्या व्यक्तीने त्याच्या आईवडिलांना वृद्धाश्रमात ठेवलं होतं. आता खरं सांगायला गेलं तर, अशा केसेस फार अभावानेच पाहायला मिळतात. कारण, आपण लोकांनी अजून तरी माणुसकी सोडली नाहीये.
तर.. कुतूहल म्हणून मला त्या व्यक्तीला भेटायची किंवा त्याच्याशी बोलायची तीव्र इच्छा झाली. आणि, माझ्या मित्राला मी तशा प्रकारचं साकडं सुद्धा घातलं.
माझा मित्र म्हणाला, तुझ्या मनात ज्या काही शंका कुशंका आहेत. त्या तू त्याला बिनधास्तपणे विचारून घे. तो फारच नंगड माणूस आहे. आता, आई वडिलांना वृद्धाश्रमात ठेवणारा व्यक्ती काही साधा सुद्धा असणार आहे का..?

शेवटी, माझ्या मित्राने माझी आणि त्या व्यक्तीची भेट घालून दिली. माझा मित्र त्याला म्हणाला, अरे साकेत.. तुला, माझ्या मित्राला काही विचारयाचे आहेत.
तर तो स्वतःच म्हणाला..

कोणत्या विषयावर, आपल्या नेहेमीच्या का..? वृद्धाश्रम..!

माझ्या मित्राने, त्याला मानेनेच आपला होकार कळवला. आणि, तो स्थूल व्यक्ती मला म्हणाला. विचारा हो, काय विचारणार आहात..?
मी त्या व्यक्तीला म्हणालो.. तुमचे आईवडील वृद्धाश्रमात आहेत असं मी माझ्या मित्राकडून ऐकलं आहे. तुम्ही सुद्धा राहायला पुण्यात आहात, आणि तुमचे आईवडील सुद्धा पुण्यातीलच एका वृद्धाश्रमात असतात. तुम्हाला, हे थोडं ऑड वाटत नाही का..?
आजकाल, काही लोकं आईवडील नाहीयेत म्हणून दुखः व्यक्त करत असताना आपल्याला पाहायला मिळतात. आणि तुम्ही तर,

त्यावर तो जाडा व्यक्ती.. एकदा जोरदार खळखळून हसला. आणि मला म्हणाला,
कोणीच कोणाच्या आयुष्याला पुरलेला नसतो..! आणि, जे असं म्हणतात ना, मला आईवडील हवे होते. त्याला माझ्याकडे घेऊन या. भडव्याच्या गांडीवर फटके मारून मी त्याला विचारतो.
ते हयात असताना, त्यांच्याकरिता तू काय योगदान दिलं होतंस.?
खरं बोल नाहीतर जागेवर मरशील..! सोप्या वाटतात तुम्हाला या गोष्टी..?

माझी बायको आणि आई.. दोघीही एक नंबरच्या कजाग बायका. हि कमावती, आणि आईवडील दोघेही पेन्शनर. कोणाचा माज कसा मोडायचा..?
या दोन बायकांच्या कटकटीतून सुटका करून घेण्यासाठी, मला दारूचा सहारा घ्यावा लागला. सुदैवाने.. आज मी बेवडा वगैरे नाहीये. कारण मी तेवढा शहाणा सुद्धा आहे. आणि, त्या व्यसनाचं मी छंदात रुपांतर करून घेतलं आहे..! सोप्या वाटतात तुम्हाला या गोष्टी..?

मी लहान असताना, माझ्या आई वडिलांनी मला सुद्धा पाळणाघरात ठेवलं होतं. का, तर.. ते दोघेही त्यावेळी कामाला जायचे. सरकारी नोकर होते ना. त्यावेळी माझ्या आईला, माझ्या आज्जीला घरी आणून ठेवता येत नव्हतं का..? तिच्या अंगात सुद्धा खूप मस्ती. सासूबरोबर तिचं बिलकुल पटत नव्हतं. अहो पण मी काय केलं होतं..? माझ्या प्रेमापोटी तरी तिने आजीला घरी आणायला हवं होतं. पण नाही.. तिने तिचा हेका पुढे लावला. आणि मला लहनपणी पोरकं करून ठेवलं. लहानपणी मला पैसा काय करायचा होता..? मान्य आहे, हे सगळं ते माझ्यासाठीच करत होते. पण त्यावेळी मला त्याची समज होती का..? कित्तेक वेळा आईच्या आठवणीने मी पाळणाघरात एकटाच रडत बसलो आहे. महाशय, टाळी एका हाताने वाजत नाही. सोप्या वाटतात तुम्हाला या गोष्टी..?

मी निरुत्तर होऊन सगळं काही ऐकत होतो. कारण, त्या व्यक्तीच्या सगळ्या गोष्टी मला पटत होत्या. मी शून्यात गेलेला पाहून मला तो व्यक्ती म्हणाला..!
हे सगळं करून मी खूप आनंदी आहे असं तुम्हाला वाटत असेल. तर ती तुमची सर्वात मोठी चूक आहे. हे सगळं करत असताना, मी माझ्या आईला अगदी रोजच्या रोज भेटायला जात असतो. माझ्या मुलाला सुद्धा मी सांगून ठेवलं आहे. आज्जीकडे आठवड्यातून एकदा तरी जाऊन येत जा. आता माझी बायको तिच्याकडे जात नाही. जाऊदेत, उद्या तिला सून आल्यावर या सगळ्या गोष्टींची कल्पना येईलच. पण त्याकरिता मी माझा आज का खराब करून घेऊ..?
वृद्धाश्रमात माझी आई अगदी सुखी आहे. माझ्या घरात माझी बायको सुखी आहे, आई आज्जीला भेटून आम्ही बापलेक सुखी आहोत. अजून काय पाहिजे, सगळं काही मस्त आहे.
 पण तुम्हाला एक सांगू का..!

सोप्या वाटतात तुम्हाला या गोष्टी..?