माझ्या एका मित्राने,
मध्यंतरी व्हाट्स एपवर मला दोन झक्कास फोटो पाठवले होते.

दोन तरुण मुला मुलीचे लग्न करताना, गळ्यात हार घालत असतानाचे ते फोटो होते. असे फोटो पाहिले, कि मला माझं लग्नं आठवत असतं.
परंतु..हा फोटो नेमका कोणत्या नवविवाहित दाम्पत्याचा आहे..? त्याची मला काही करता लिंक लागेना. मला वाटलं, बहुतेक त्या मित्राच्या कोण्यातरी नातेवाईकांचे असतील. शेवटी, मला काही राहवलं नाही, आणि..ज्या मित्राने मला हे फोटो पाठवले होते. त्या मित्रालाच मी हा प्रश्न विचारला.
तर..त्याने मला सांगितलं,
अरे त्या फोटोसोबत मी तुला एक व्हिडिओ सुद्धा पाठवला होता. तो तू पाहिला नाहींस का..?
 मला तर, त्या फोटोसोबत कोणताच व्हिडिओ आला नव्हता. हे मी.. त्या मित्राला सांगितलं.
 तर अगदी तत्पतेने त्याने लगेच मला तो व्हिडीओ दाखवला.

मी सुद्धा, एक आवड म्हणून तो व्हिडियो पाहायला गेलो, आणि पाहतो तर काय..

त्यामध्ये, रक्तबंबाळ झालेली एक मुलगी व्हिडिओ मध्ये मरणासन्न अवस्थेत काहीतरी जबानी देत होती. तिच्या तोंडावर, मानेवर धारधार शस्त्राने वार केलेले स्पष्ट दिसत होते.
अणि, ते भयानक दृश्य कोणीतरी शूट करत होतं.
मला काही ते दृश्य पहावलं नाही. त्यामुळे, तो संपूर्ण व्हिडिओ मी काही पाहिला नाही. किंवा, ते दृश्य पाहण्याचं माझं काही धाडस झालं नाही.
थोड्या वेळाने मला समजलं, कि..माझ्याकडे आलेले दोन फोटो, याच सुंदर मुलीचे होते.

तर, त्या मित्राने मला सांगितलं, कि..
या दोघांनी, घरच्या विरोधाला न जुमानता आंतरजातीय विवाह केला होता. त्यामुळे रागे भरून, तिच्या वडिलांनी तिच्या लग्नाच्या अवघ्या अकराव्या दिवशीच पाळत ठेऊन. धारधार शस्त्राने वार करून तिला जीवे मारलं होतं.

बापरे.. ती बातमी ऐकून माझं काळीज अगदी चर्रर्र झालं.

एक जन्मदाता बाप, असं कृत्य करूच कसा शकतो..?
लहानपणापासून आपल्या अंगाखांद्यावर खेळवलेल्या आपल्या पोटच्या गोळ्याला. इतक्या निर्दयीपणे तो कसा काय मारू शकतो..? इतका पराकोटीचा राग कशाला असावा..? आपण जन्म घेताना, सोबत कोणती जात घेऊन आलेलो असतो..? आणि सर्वात महत्वाचं म्हणजे,
मुलांना जन्म दिला म्हणजे आपण त्यांचे मालक झालेलो असतो का..?
एखादा मालक सुद्धा इतका निर्दयी वागला नसता. तर मग, एका बापाने असलं नीच कृत्य का आणि कशासाठी करावं..?

माझ्यामते..हा निव्वळ नालायकपणा आहे..!

त्या दोघांना पटलं होतं, त्यांच्या मनाच्या गाठी जुळल्या होत्या. म्हणून, त्यांनी प्रेमाच्या आणाभाका घेत लग्नं केलं. त्या मुलीच्या बापाला ते आवडलं नव्हतं. तर त्याने तो विषय तिथेच सोडून द्यायला हवा होता. त्याच्या मनात एवढाच राग असेल, तर त्याची शिक्षा म्हणून तिच्याशी त्यांनी कायमचे संबंध तोडून टाकायचे होते. एवढा पराकोटीचा राग काय कामाचा आहे हो..!

आपला समाज काय फक्त चिथावणीखोर वक्तव्य करण्यात पटाईत असतो. शेवटी, जीवनाचे भोग आपल्याला भोगावे लागत असतात. शेवटी ती मुलगी हकनाक मेली, आणि तो बाप म्हणवणारा गडी आता जेलमध्ये सडत पडला असेल. हे सगळं काही आता घडून गेलं,
पण त्यांच्या घरच्यांना हे किती त्रासदायक काम झालं असेल. माणसाने थोडं डोकं शांत ठेऊन निर्णय घ्यायला शिकलं पाहिजे.

" अहो.. आज रात्री झोपल्यावर, सकाळचा सूर्य पाहणं आपल्या नशिबी असेल कि नाही. ते कोणीच सांगू शकत नाही. आपल्याला झोपेतच मृत्यू आल्यावर काय करता..? "

प्रत्येक व्यक्तीला, आपापलं वैयक्तीक व्यक्ती स्वातंत्र्य आहे.
सज्ञान झालेल्या मुलांना, आपण वेळीच शिकवण देऊन ठेवावी. नंतर सांगून त्याचा काहीएक उपयोग होत नाही.
आणि चुकून.. जर असं काही झालं तर,

" झालं गेलं गंगेला मिळालं "

असं म्हणून त्या विषयाला तिथेच सोडून द्यावं.
मनुष्य जन्म पुन्हा नाही हो.. जातीचा विषय फार नंतर येत असतो.
धान्यात ठेवा, प्रथम मनुष्य जन्म महत्वाचा असतो. आणि तो, असा हकनाक वाया घालवण्यात काहीच अर्थ नसतो..!